Mijn domein, alle lange tijd geleden. Met Kaz Hawkins; This is me, op de achtergrond. Enige tijd kon ik geen blog schrijven, mijn vakantie en familie ontmoeten kon ik niet beschrijven. Voor mij was het allemaal zo overweldigend!!!!

Moe van een zeer lange reis, werd er 20 januari voet gezet aan de andere kant van de wereld, Tasmanië. Daar kon ik mijn nicht en haar man, nog nooit in persoon ontmoet, in de armen sluiten. Ik wist van haar bestaan af, zij niet van mijn bestaan tot iets meer dan een jaar geleden. Vanaf onze ontmoeting op het vliegveld was er een klik van beide kanten. Ik keek in een blonde versie van mijzelf. Hoe vreemd is dat. En ook al heb je elkaar af en toe gesproken via social media, this was real life!!!

Eenmaal gesetteld heerlijk buiten gezeten onder de parasol, waar een spin te zien was van bijna ter grote van mijn hand. Eerst maar even gevraagd of deze giftig was, totaal niet. Okay dan weet ik genoeg, mocht ik meerdere tegenkomen dan kon ik deze laten lopen. Vanaf de veranda kwamen de walibi’s tevoorschijn. Wauw, gewoon in de achtertuin!!!!! Het enige waar er voor uitgekeken moest worden waren, slangen, zeker de tijgerslang, deze is dodelijk qua beet. En dan de jumpers, mieren die kunnen springen en flink kunnen bijten. Schorpioenen ook niet aan te bevelen evenals de blauwtong hagedis. Deze was in de week voordat wij zouden komen gezien evenals de tijgerslang. De Tasmanië duivel is evenals een wombat een nachtdier en een vogelbekdier kan je ook beter uit de weg gaan. Dat waren de dieren in grote lijnen:)

Na even te zijn bijgekomen en over en weer gepraat te hebben een korte wandeling over hun perceel. En poeh, dat is groot!! Een heel bos van hun!! Terwijl we aan de wandel waren nog een kangoeroe gespot!! Na de wandeling een borrel, wat gegeten en na een verfrissende douche eerst het bed opgezocht. Want na een reis van een paar dagen is dat een zeer warm welkom. De reis begon de woensdag op Schiphol een overstap in Dubai om daarna door te gaan naar Melbourne. Daar nog een familielid mogen ontmoeten, een hotel overnachting om daarna door te gaan naar Tasmanië. De laatste vlucht was nog geen twee uur, maar de reis daarvoor, ik was totaal in de war qua tijd. Eenmaal in Tasmanië een kort autorit van nog geen uur. Om daarna de Tasmaanse tijd aan te houden die 10 uur in het voren ligt op Nederlandse tijd.

De eerste aantal dagen wat rustig aan gedaan maar oh zoveel gepraat. De tijd kan je niet terugdraaien, maar als je elkaar nog nooit hebt gezien en amper gesproken heb je elkaar veel te vertellen! Na een paar dagen te zijn verbleven in hun huis trokken we naar de camping waar hun een staplaats hebben. Daar zouden wij 5 dagen verblijven om van daaruit de omgeving te gaan verkennen. En de campingplaats was een plaatje en ja, ik had mijn eigen upper appartment:)

Op de camping zou er meer familie komen, mijn neef, zijn vrouw en zoon. Deze had ik al ontmoet in Canada. Toen had mijn neef gezegd; mijn zus en jij, lijken sprekend op elkaar. Nu kon ik hem vertellen dat hij gelijk heeft:) Het waren 5 dagen van pracht weer, blauw water, witte stranden, veel rond getoerd en gezien en heel veel gewandeld, zoveel gezien en daar foto’s en video’s van genomen. Een heerlijk samenzijn, goede gesprekken met als aanvulling heerlijk eten!

Na deze 5 dagen weer huiswaarts om 2 dagen daarna een overnachting met boottocht met mijn neef te maken. Deze boottocht ging naar Wineglass Bay. Een boottocht waar de dolfijnen naast de boot gingen spelen/zwemmen. En voorop het dek was het super, niet in woorden uit te drukken. Eenmaal weer terug een paar dagen van, shoppen, wandelen, dagjes uit, gezin met kleinkinderen ontmoeten., genieten van de omgeving om weer in te pakken voor een volgend avontuur. Een andere appartement in een geheel andere omgeving voor een andere boottocht. De Gordon River cruise Een vakantie om ogen en oren te kort te hebben. Naast onze vele dagtrips en vele prachtige plekken te zien en te ervaren, was het aller belangrijkste om elkaar beter te leren kennen. Het waren zeer waardevolle momenten als mijn nicht en ik elkaar alleen konden spreken. Hierin zijn wij er achter gekomen dat wij zeer veel op elkaar lijken. Haar man was het gelijk op de eerste dag opgevallen. Onze manier van lopen, zitten, denken, bijna eng zoveel gelijkenissen. Met recht kan ik zeggen dat ik een soulmate heb, alleen aan de andere kant van de wereld. Zelfs een vreemde op de laatste boottocht die vroeg of wij twins waren or sisters? En Tasmanië wat ben je prachtig mooi! En nu heb ik maar een zeer klein gedeelte gezien, prachtig. Ik kan wel zeggen dit “moet” je zelf gaan ervaren. Een eiland waar je in één dag, vier seizoenen kan hebben. Waar het landschap aan je linkerkant al anders kan zijn dan aan je rechterkant. Waar het water blauw is en er witte stranden zijn. Waar er geborgen prachtige plekjes te zien zijn. Een land waar de verbinding kan wegvallen, dat je echt in de middle of nowhere bent. Waar er ruimte en schone lucht is, waar je water uit een beek kan drinken, waar je in het wild besjes kan eten. Een land waar ik zeker naar terug ga keren. Mijn soulmate en haar gezin en kleinkinderen weer te mogen weerzien. Plus alle het mooie van Tasmanië, ik had het als cadeau gekregen. Dit was en is een zeer waardevolle geschenk. Met over de 1300 foto’s en video’s kan ik terugkijken en het herbeleven. Met iedere dag een bericht of een call met mijn soulmate. Dan hoop ik terug te kunnen keren, als alles het toelaat over 2 jaar.

Jetje…