Koffie, sigaretten, muziek; I dreamed a dream, Aretha Franklin, in mijn domein. Terwijl Pieter, Jaap en Henk liggen te snoezelen in huis. Sluit ik mij even af.

Na een aantal concerten met mijn broerlief. Een paar dagen weg met vriendlief en gisteravond een gezellige avond vol muziek. Ga ik het ritme van werk en school weer tegemoet. En toch is er een onderwerp wat mij niet loslaat. Af en toe komt het voorbij in een reclame en is het genoemd tijdens de corona periode. Begrip, gehoord of begrepen worden, helaas is dat een andere “kant”. Net als pesten ligt dit gevoelig en komt er juist veel bij kijken voor diegene die dit heeft ondergaan.

Hier spreek ik over huiselijk geweld. Dit kwam laatst ter sprake, en de inhoud van deze losstaande woorden is zeer intens. De gevolgen hiervan zijn groot, denk hierbij aan PTSS, vertrouwen in een ander, zelfmoord tot gevolg om een “paar” te noemen. Het niet begrepen worden het schuldig voelen of juist je mond houden. Juist de woorden; oh, ik was allang bij diegene weggegaan of dit laat je, je toch niet gebeuren. Ik wordt inwendig zo woest!

Twee woorden: huiselijk en geweld, helaas houdt dit meer in; dit kan op financieel vlak zijn, v.b. het uitbuiten van een partner. Verkrachting binnen een relatie, mishandeling/afranselen, zowel verbaal als fysiek, manipuleren, chanteren ,kleineren, verwaarlozen, opsluiten. Om een opsomming te noemen. Het in je jeugd huiselijk geweld mee maken en in een latere relatie weer. Daar zijn geen woorden voor…….

Tijdens mijn werk stond buiten een sigaretje in de tuin te roken. Op de achtergrond ging een cliënt helemaal “los”, op muziek. En het waren zeer gevoelige nummers wat zij ter gehore bracht, althans voor mij gevoelig. Later kwam zij bij mij in de keuken. Hierin benoemde ik naar haar toe, dat ik haar gehoord had en dat ik het gevoelig muziek vond. Hierop keek ze mij aan, en zei: vond je? Ik kan hierin zo mijn gevoel in kwijt, ik ben geen prater, dat vind ik moeilijk. En in muziek kan ik mij laten gaan. Ik heb eerlijk benoemd dat ik dit ook heb met muziek. Dit onderonsje, betekend voor mij veel. En hoe zij nu naar mij toe is, weet ik dat dit wederzijds is. Hier spreek ik over een vrouw, bekend met huiselijk geweld, zowel in haar jeugd en een daarop volgende relatie. Is verslaafd geraakt aan de hard drugs, dit is haar uiting om met dit alles om te gaan. Alles verloren, het niet verwerken en vooral het niet begrepen voelen, veel schuld en schaamte gevoel en bovenal weinig vertrouwen in een ander en zeer onzeker over zichzelf. Een voorbeeld, uit mijn werk gegrepen.

Een “onderwerp”, wat in mijn hoofd bleef zitten. Twee woorden, te intens om in het juiste te verwoorden.

Jetje

Beth Hart: Leave the light on.