Wie had dat ooit durven hopen?! Na 9 maanden te zijn vermist!

Vorige week zaterdag, een dag met even heerlijk aan treuzelen. Lampjes ophangen even langzaam opstarten. Na een mobiel check, had ik 3 gemiste oproepen van een voor mij onbekend nummer. Even later een appje. Of ik zo spoedig mogelijk wilde terugbellen, de dierenambulance. Met mijn hart in de keel en trillende handen bel ik het nummer. Gelijk wordt er opgenomen; ik heb goed nieuws, Henk is gevonden, gezond en wel. En ik, ik kon alleen maar janken. Ik die altijd een stille hoop had, ik kon Henk niet uit mijn hoofd en hart zetten. En nu, gevonden!

Een dorp verderop was hij gespot bij een woning. De meldster vraagt rond in het dorp, van wie deze kat is. Niemand kende “hem”. Zij voert hem, probeert hem aan te halen, en belt met de dierenambulance. Deze reageert op de oproep, maar Henk liet zich niet meenemen. Een vangkooi wordt geregeld en de volgende ochtend zat Henk in de kooi. De dierenambulance, neemt Henk mee naar het dierenasiel in Zuidwolde. Daar wordt gekeken of hij gechipt is, en uiteraard is Henk gechipt. Ook het dierenasiel had al geprobeerd om contact met mij op te nemen. Dus na een telefoontje, in rap tempo met vriendlief naar het dierenasiel. Daar volgen eerst wat formaliteiten en dan op naar Henk!

Henk zit in een kooi helemaal achterin gekropen. Het hok wordt opengemaakt, en de tranen nemen de vrije loop. Henk begint te knipogen met beide ogen. Dit is voor een kat een zeer goed gebaar. Vriendlief kan met zijn arm bij hem komen, Henk geeft een kopje op zijn eigen aparte manier. Hij kruipt voorzichtig naar het etensbakje en begint eerst in alle rust te eten. Ondertussen geaaid door ons. Eindelijk kon ik Henk ook aaien. Nadat het bakje schoon leeg was, opgetild en in het reismandje gezet. Eenmaal in de auto ging hij heerlijk liggen.

Mijn vermoedens heb ik hardop uitgesproken. Henk zag en ziet er goed uit, qua vacht, oren, ogen, neusje, ect. Mijn vermoeden is dat Henk ergens binnen heeft gezeten. Henk is geen weglopertje. Helaas zit er geen GPS in de chip. En Henk zal het ons nooit vertellen.

Eenmaal thuis, het reismandje open gezet en Henk ging gelijk op verkenning uit. Liep naar zijn bekende plekjes, gaf Pieter een kopje en even aan elkaar gesnuffeld. Jaap snuffelde aan Henk, maar herkende hem niet qua geur, Jaap gromde even. Na 9 maanden is Henk weer in ons midden! En hij reageert alsof hij nooit is weggeweest.

De meldster heb ik even opgebeld, haar bedankt en haar verhaal gehoord. Later op de dag heeft vriendlief een bos bloemen gebracht. Dat is het minste wat je kan terug doen. De volgende dag nog een appje van de meldster en een bedankje voor de bloemen. Ik heb haar alsnog bedankt, hoe zij alles in gang heeft gezet.

En Henk, is inmiddels iets gegroeid, hangt weer onderaan de bank, heeft zijn kussens weer gevonden om op te “melken”. Knuffelt weer met ons, als altijd. Henk is thuis! Met dank aan de “meldster”, dierenambulance en dierenasiel Zuidwolde!

Tip: laat je huisdieren chippen. Er kan immers een wonder gebeuren!

Jetje.