Dag lieve, eigenzinnige vriend. Gisteren hebben wij jou helaas moeten laten inslapen. Twee epileptische insulten van vorige maand, hadden een aanslag op jou gepleegd. Eerst krabbelde je iets op, je kwam nog met een meerkoetje thuis, die je heerlijk hebt opgepeuzeld. Daarna ging je helaas qua gezondheid achteruit.

Na het overlijden van Willem, zochten wij een kameraadje voor Jakop, R.I.P. Jongste zoonlief mocht een kitten uitzoeken in de dierenasiel. Zijn keuze viel op jou! Jongste zoonlief wilde een katertje met een beetje wit, zodat jij zichtbaar was voor auto’s. Jongste zoonlief was toen 10 jaar. Met z’n allen kwamen we thuis met jou, een schattige fluffy kitten, met een zeer eigenwijs koppie. Of we jou mochten houden was is de vraag. Jij zo vertelde “de man”, van wie het nestje was in de dierenasiel, was een zeer eigenzinnig katertje. Jij was nl, met jouw moeder, broertje en zusjes gevonden en door mensen gebracht naar het dierenasiel. Jij wilde niet langer gevoed worden door je moeder, maar ging op onderzoek uit naar heerlijke brokjes. Ook was jij diegene die de kattenluik had ontdekt, en daardoor naar buiten bent gegaan. Jouw moeder is toen samen met jouw broertje en zusjes op zoek gegaan naar jou. Eenmaal buiten was de wereld heel groot en verdwaalden jullie. Zo werden jullie door mensen gevonden en naar het asiel gebracht. Nadat ik met “de man”, had gesproken besloot hij dat wij jou, Harm mochten houden. Jouw naam vond hij prachtig, en hij wenste ons alle goeds toe, samen met jou.

In de eerste week waren wij jou kwijt, bang dat je naar buiten was ontsnapt, hebben we een briefje bij de supermarkt geplakt, vermist. Waarna jij s’ avonds helemaal tevreden achter de televisie vandaan kroop. Daar had jij heerlijk liggen slapen. Jakop was jouw jouw maatje, samen op ontdekkingstocht. En wat ik altijd noem, het is hier een katten walhalla. Vlakbij het bos, tegenover weilanden. geregeld kwamen jullie met prooien thuis. Maar had jij een prooi, kon je grommen als een zwarte panter. Het liefst nam jij ze ook mee naar binnen, om voor onze voeten heerlijk op te peuzelen. Ook jouw gemauw mis ik. je had een zoals wij noemde een frans mauwtje.

Later kwamen Bhor, R.I.P. en Berend, R.I.P, in ons midden. En jij ging geheel jouw eigen gang. Als jij op schoot wilde, dan eigende je dat gewoon toe. En niet voor even, maar uren! Ook kon jij dagen van huis zijn. En terwijl ik ongerust was, kwam jij aanzetten met een heerlijke houding, alsof er niets was gebeurd. Jij was gek op eten, bijna een obsessie. Er hoefde maar een zakje te ritselen, of een koelkast of laatje open te gaan, daar was jij ook te vinden. En als ik aan het koken was, liep jij mij wel voor de voeten. Met natuurlijk de hoop dat er wat viel.

15 Jaar heb ik van jou mogen genieten. Met liefde heb ik jou zien groot worden. Pieter en Jaap hebben op een prachtige wijze afscheid van jou genomen, hier was ik erg van ontroerd. Wij hebben met veel verdriet afscheid van jou genomen. Met jouw koppie tegen mijn hand, mocht je gaan.

Wij missen je, dag lieve, eigenzinnige, Harm (Harmpie) xxx

Jetje