In mijn eigen vertrouwde domein. Mijn laatste slok koffie is net op, even een peukie en natuurlijk muziek….. Michael Kiwanuka; Cold little heart, alleen de intro is al heerlijk om aan te horen. Het gitaartje wat er lekker tussendoor komt……. Een moment voor mijzelf. En zulke momenten kan ik heerlijk vinden, gedachten ordenen, gevoelens plaatsen met af en toe mijn blik gericht op het uitzicht, prachtige weilanden..

Ik begon met het woorden, Trust en faith, krachtige woorden, al vind ik dit zelf. Nog krachtiger vind ik de betekenis en wat het met je kan doen. In mijn werk, heb ik met cliënten te maken die het vertrouwen in de mensheid hebben verloren. Hierin kan ik mijzelf goed verplaatsen. Ik heb het immers zo vaak meegemaakt. En naast vertrouwen kan ik dan ook bepaalde verwachtingen hebben. Want als iemand zegt dat het goed komt, dan verwacht ik dat, ik geloof, dat het goed komt. Of is dit geheel zwart wit denkend?!

Eerst zien en dan geloven, deze instelling kan ik mij heel goed indenken. Zo heb ik vorig jaar een carriéreswitch gemaakt. Hier heb ik geen moment spijt van gehad. Ik kreeg in het begin te horen, “we”, zullen goed voor je zorgen. Hierin stond ik toen geheel sceptisch tegenover. Ik was immers eerlijk geweest, dat ik een burn-out heb gehad. Helaas wordt dit door velen geheel verkeerd ingeschat, inclusief mijzelf. Alleen ik herken de symptomen, waarin ik dan op moet anticiperen. Alleen als ik hierin tegengewerkt wordt, dan raak ik in spagaat. Met het gegeven van, “we”, gaan goed voor je zorgen, waar ik al sceptisch/wantrouwend in stond, dat is helaas niet uitgekomen. Mijn verwachting is dan, als er wordt gezegd, “we”, zorgen voor je… je gaat rekening houden met… Dat was mijn verwachting.

Door een traumatische gebeurtenis of gebeurtenissen, kan men vertrouwen verliezen in een ander. Dit is per individu verschillend. Voor mij heel herkenbaar. En dit is wat ik met mee draag en uit kan dragen in mijn werk. Hier gaat een ieder voor zich weer anders mee om. Ik ervaar het soms als lastig. Er zit geregeld een stemmetje in mijn achterhoofd die zegt; eerst zien en dan geloven of, ja ja het zal, of juist, ik regel het zelf wel. Vertrouwen en geloof heb ik moeten leren en leren opbouwen. Klinkt heel simpel. Bij mijn familie en vrienden weet ik dat het goed zit. Dat heeft met een goede relatie opbouw te maken waarin ik een ieder heb leren vertrouwen en doen geloven. Het elkaar in de ogen aankijken is genoeg. Het aflezen van mimiek, gezichtsuitdrukking, zegt genoeg. En elkaar kunnen en durven aanvoelen.

En dat laatste; ik regel het zelf wel, is so me…. En ik weet het, het is een sterke punt, en een zwakke punt.

Jetje

Beth Hart; Setting me free