Terwijl ik nog aan het nagenieten was van de vakantie, en na een week werken, zocht Pieter al geruime tijd naar “nieuwe” bedienden.

Pieter is een perziche, je weet wel kater, van 11 jaar oud, zonder stamboom. Pieter heeft namelijk een onderbite en mist een paar tanden in z’n ondergebit. Hij werdt aangeboden als Maine coon. Maar zeg nou zelf, deze inperfecte kater, met z’n gedrongen pootjes en zijn prachtige lange haren, is met recht een perziche kat. En…… Nobody is perfect!

Zijn gehele voorgeschiedenis weten we niet. Wel weten we dat zijn “oude” bediende op sterven ligt. En dat zijn “oude” bediende één wens had. En die wens was, Pieter een fijne leefplek geven. Twee jaar lang heeft hij van zijn “oude” bediende, liefde, aandacht en zorg gehad. De ” oude” bediende heeft foto’s gezien waar Pieter terecht is gekomen. En in zijn heldere momenten was hij er emotioneel onder. Hij had nog lang geen afscheid willen nemen van zijn geliefde kater.

Pieter zijn oorspronkelijke naam is Pipi. Omdat wij hem geen plasje willen laten heten, hebben we dat omgedoopt naar, Pieter. Katten luisteren namelijk naar klanken. En om het in de lijn van de Hollandse namen te houden is het Pieter. En wat een chille kater. Lief, een kletser, en waar ik ga, gaat Pieter ook. Alleen hij wil zo graag naar buiten. Eerst moet zijn chip nog omgezet worden. En daarna mag hij alleen. Voor nu, mag hij aan een riempje naar buiten. En dat heeft hij door. Zodra dat mijn jas aan is gedaan en ik pak het riempje, staat Pieter al bij mij. Een klein rondje is voldoende, spannend vind hij het nog aan de andere kant ook heel nieuwsgierig.Harm vind het prima dat er een nieuwe huisgenoot bij is. Pieter is rustig en ja, daar houdt Harm van. Jaap daagt Pieter af en toe heerlijk uit, af en toe even grommen of blazen… Pieter kijkt even en loopt verder. Henk vind Pieter een beetje spannend. Neemt dan een houding aan van, wat ga je doen. Af en toe even grommen, en kruipt zelf dan weg. Pieter vind het allemaal prima. Af en toe even neusje, neusje met Jaap of Henk, om daarna weer verder te lopen.

S’ nachts kan Pieter zijn draai nog niet geheel vinden. Laat zich dan ook geregeld horen. Als hij eenmaal zelf naar buiten kan , zonder zijn riempje, komt dat ook wel goed. Hij heeft al aardig zijn plekje hier gevonden. Hij taalt niet om zijn eigen dekentje en kussentje. Hij heeft zijn plekje in de vensterbank, televisiekast. En anders wel bij mij op het bureau.

Welkom Pieter, je sluit mooi aan bij de kattenbende.

Jetje