Dit keer geen mijn domein, heerlijk in de tuin. De katten hebben hun plekje opgezocht in de tuin. Ik nestel mij op de tuinbank, met een heerlijk bakkie leut. Even verderop zijn de stratenmakers druk aan het werk. In mijn afgesloten tuin, hoor ik ze wel, zie ze niet. Wie doet me wat.

Van een aantal weken geleden, ben ik met de twee J’s , Jakop en Jaap, naar de dierenarts geweest. De jaarlijkse Apk, zal ik maar zeggen. Gemakkelijk kreeg ik ze in hun reis mandje. Ieder z’n eigen. Jakop de oudste inmiddels 15 jaar, op de passagiers stoel naast mij in de auto. Jaap in het mandje op de grond, voor de passagiers stoel. Heb ik ze beiden in het zicht. Jaap kroop onder de kussen in het reismandje. Ja, ja ieder een kussentje, dat is beter vertoeven. Eenmaal onderweg, een gejank, en tuurlijk met z’n tweeën. Een koor was er niets bij. Eenmaal aangekomen bij de dierenarts, loop ik naar de deur. In iedere hand een reismandje, en wat gebeurt…… Jaap ontsnapt, vliegt met deurtje en al weg, onder een geparkeerde auto. Heb aan werklui hulp gevraagd, mijn hart, zat in mijn keel. Terwijl ik naar Jaap toe loop, voorzichtig, schiet hij onder de auto vandaan, naar bosjes. Daar kon ik hem snel bij z’n nekvel pakken, en met behulp van een toegesnelde assistente, weer in het reismandje terug zetten.

Tja, wat bleek, één van de bevestiging lipje ontbrak, daardoor was het deurtje los gaan zitten. Ik “domme doos” , had daar niet op gelet. Eerst was Jakop aan de beurt, en voor een bejaarde ,doet hij het erg goed. Jaap, nog geheel onder de indruk van zijn ontsnapping poging, liet alles maar over zich heen komen. Eenmaal thuis, verwend met heerlijke kattensnoepjes.

Vandaag waren de twee H’s, aan de beurt, Harm en Henk. Harm 13 jaar, zeer eigenwijs en eigengereid, die krijg je niet zomaar in een reismandje. Ik dacht, laat ik het met snoepjes proberen. Harm is nl, gek op lekkers. Zo gemakkelijk is het nog nooit gegaan. Henk had er minder zin in, dan maar rechtop, bij de nekvel, snoepjes mee, en hoppa. In de auto was het eerst verdacht stil. Henk naast mij en Harm op de grond bij de voorstoel. Harm heeft nog even geprobeerd om mee te schakelen, helaas voor hem, niet gelukt. Ik was er bijna, toen moesten ze nog even hun keel open zetten. Eenmaal binnen, dit keer was de reismand wel goed gecheckt, kregen ze heerlijke snoepjes. Harm als eerste aan de beurt, mocht nadien even heerlijk rondlopen. En wat vond hij de dierenarts aardig, kopjes geven. Maar ja, als je ook snoepjes krijgt, is iedereen aardig. Henk bleef in z’n reismandje, was er niet uit te krijgen. Eenmaal eruit, liet hij alles toe.

Op weg naar huis, was het eerst stil. Bijna bij huis, lieten ze zich weer horen. En eenmaal thuis, voor alle vier, een heerlijk bakje met vlees.