Popa Chubby ; Caffeine and nicotine , een heerlijk nummer om mee te beginnen. Ten eerste heeft Popa een stem! Die blaast iedereen van het podium af, en natuurlijk, een heerlijk gitaarspel. Bij mij mag een gitaar, gillen, gieren, scheuren, janken! Vol van emotie! Om daarna ; Nobody loves me like i love myself, Popa Chubby, op vol volume te luisteren……

Gisteren kon ik de slaap niet vatten. Meerdere onderwerpen speelden door mijn hoofd. En ik heb al een klein koppie, dat gaat nooit passen. Daar gaat wat mee gedaan worden. Na een lekkere desperado en sigaretjes, had ik het wat meer op orde. Klaas Vaak kon het zand wat mij betreft strooien.

Na een rustige ochtend start, kreeg ik een pracht “stukje”, muziek en zang toegestuurd. Even een geniet momentje, om daarna de draad van de dag op te pakken. Mijn energie was geheel opgeladen. Even spookt het door mijn hoofd, blog of boek….. blog of boek, okay blog……

Zoals ik al zei; er zitten vele onderwerpen in mijn hoofd. D.m.v. muziek kan ik veel emoties kwijt. Met af en toe mijn angst in mijn achterhoofd, slechter gehoor of misschien wel doof. Ik ben een gelukkig mens, dat mijn gehoor steeds weer terug komt na een fikse ontsteking. Daarnaast mijn schrijven.

Racisme, een veel voorkomend onderwerp. Zijn wij niet allemaal mensen, alleen een ander kleurtje?! Was het niet Frank Boeijen die ooit een nummer hierover geschreven heeft? Buddy Guy; Skin Deep. En nog vele andere muziekkanten…. Zal het ooit verdwijnen? Zijn wij niet allemaal van vlees en bloed? Of komt dit nu meer naar voren i.v.m. corona? Het minder verdraagzaam naar een ander toe. Door angst het onzekere, verlies van banen, werkdruk, ect, dat er meer emoties naar voren/boven komen? Men spreekt over “de economie”, wordt deze niet draaiende gehouden door mensen. Men spreekt over , bedden! Wie staan er aan het bed?! Juist mensen. Van vlees en bloed, een ieder met hun eigen emoties. Werkdruk in de gehele zorgsector, mensen, geen robots.

En dan de anderhalve meter! Naar vrienden en familie vind ik dat zo moeilijk! Ik kan je zien, ik wil je zo graag aanraken, knuffelen, voelen, in de arm pakken……

(Maan; ze huilt maar ze lacht) Een “klein” liedje, mooie tekst, mooie gitaarspel. En op het eind, laat het los!

Ik vind het niet verkeerd, om deze onderwerpen door mijn hoofd te laten spoken. Even stilstaan, om daarna mijn positieve energie weer op te pakken.

JJ Cale; Sensitive kind.

Jetje