Aretha Franklin ; I dreamed a dream, galmt door mijn domein. Een pracht van een song…. Anthony and the Johnsons ; Swanlights…. Even meegenomen worden, terwijl ik probeer de woorden te vinden…..

Alweer een maand geleden, kwam mijn “leven”, tot stilstand. Letterlijk. Al vele maanden gaf mijn lichaam aan; het is nu genoeg, terwijl Jetje gewoon doorging, en alles wegwuifde , ik had er zelf wel een verklaring voor. Moe, futloos, wazig zien, oorontsteking na oorontsteking, niet meer sporten, mijn energie totaal op, weg. Mijn verklaringen; moe, komt door mijn nieuwe baan. Het niet concentreren, veel input van mijn nieuwe baan. Wazig zien, zullen mijn suikers wel zijn. Oorontstekingen, tijd van het jaar. Geen energie en futloos voelen, was volgens mij een combinatie van alles, tijd van het jaar, nieuwe baan. Totdat ik het bericht kreeg , dat mijn broer een hartaanval had gehad. Toen stroomde mijn emmer over. Had ik nog een beetje energie, ergens…. dat werd weggezogen, ik was leeg, op, ik kon niet meer.

Ik was boos en teleurgesteld in mijzelf! De bezorgdheid van zoonlief, had ik weggewimpeld, vriendlief had al menige keren geopperd, ga eens bij de huisarts langs, dit gaat niet goed. Waarschuwingen van vrienden,  had ik in de wind geslagen. Ik had naar mijn lichaam moeten luisteren.

Ik alsnog naar de huisarts, en of het mij gezegd moest worden, terwijl ik het wel wist. Burn-out……. En ik, kon alleen maar huilen…… Net een nieuwe baan, broer in het ziekenhuis. Ik wil geen burn-out!!!!!!

Inmiddels heb mij erbij neergelegd, het is nu eenmaal zo. Het advies van mijn huisarts neem ik ter harte, rust. Een goede vriend van mij zei; nu is Jetje time.

Na een zeer goed gesprek, waar ik een open boek in was, heb ik alles op tafel gegooid. Ik ben een eerlijk persoon en ken mijzelf veel te goed. Daar in tegen, mag ik graag kritisch relativeren en zeker naar mijzelf toe. Mijn valkuilen werden belicht maar ook, welke veranderingen ik in de “toekomst” graag zou willen zien. Een paar veranderingen kon ik duidelijk aangeven, maar op een paar vlakken, daar moet ik over nadenken. Er werd naar mij benoemd, dat een burn-out veel voorkomt bij “sterke” mensen. Dat zijn de mensen die snel nee, kunnen zeggen. Dan zeg ik naar alle waarschijnlijkheid nog teveel, ja……?!

Nadat mijn broer weer thuis was, positief herstellende is, gaf ik mijzelf meer de ruimte om te relativeren. Alles op een rijtje gezet van de afgelopen anderhalf jaar. En heb mijzelf een toekomst gerichte vraag gesteld. Deze heb ik in het gesprek ook aangegeven, benoemd dat ik deze voor even in mijn achterhoofd houdt.

Voor nu is het rust, ruimte en tijd om even tot “bezinning” te komen.

Melanie Safka ; Beautiful people.

Jetje