Ff mijn momentje pakken. Music; Reamonn, super girl, om mee te beginnen, cigarettes, m’n koffie net weg geklokt en mijn vitamine D even naar binnen geladen. Heerlijk wat een weer, waar voorheen de herten liepen in het weiland, zijn nu de zwanen aanwezig. Een aantal lammetjes alweer gespot, voorjaars bloemen die weer opkomen. De koolmeesjes zijn alweer met het volgelhuisje bezig. Ik wordt er vrolijk van. Deze geniet momentjes halen even de rauwe randjes van het leven weg. Klinkt heel dramatisch, zo erg is het ook weer niet.

Van de week vanuit mijn nachtdienst eerst een paar uurtjes geslapen. Een onderzoek die mij in die middag te wachten stond moest ik nuchter voor zijn. Als je slaapt gaat de tijd ook snel, grijns. Best zenuwachtig op weg naar het ziekenhuis, vriendlief was mijn chauffeur en begeleider. Mocht nadien niet zelf rijden. Achteraf gezien ook maar goed ook. Dat roesje, whoehoe, die sloeg in als een bom. Daar kan geen pilletje, borrel of joint tegenop. En ja, ik ben ook piepjong geweest en wat uitgeprobeerd….. Duhhh.

Eerst wordt ik vanuit de wachtkamer naar de “zaal” gebracht, werd mij uitgelegd dat achter de grote deur de onderzoekskamer was. Mooi, weten we dat ook weer. Vriendlief mocht me nadien weer ophalen. Ik kreeg een bed toegewezen in de hoek, ik kon aardig de zaal overzien. Er worden mij tijdschriften aangeboden, ik bedank daar altijd voor. Roddels van celebrities, is niet aan mij besteed. Ik mag graag mensen observeren, de een stoney tony, van het heerlijk middeltje ,werd af en toe geadviseerd om halen te halen, is ook wel zo slim om te doen. De ander zat al rechtop te beppen aan de telefoon, verpleegkundigen die het maar druk hadden met “ons”. En yep, toen was ik aan de beurt voor mijn infuus. Dat gaat bij mij nooit zonder slag of stoot. Ik doe hem in uw linkerarm, waarop ik zei; u kunt beter mijn rechterarm “pakken”. Ik heb vacuum zuigende, rollende kleine aders. Waarop ze mij even vreemd aankeek, tja ik wil niet eigenwijs klinken, heb ziekenhuizen geregeld aan de binnenkant bekeken. Ik wil hem toch in uw linkerarm hebben, waarop ik dacht, niet hardop zei; succes. Arm afbinden, warme doek erbij, en maar kloppen op mijn arm…. Eenmaal warme doek eraf en….. ader weg. Het lag op mijn puntje van mijn tong…. heb mij in kunnen houden. Tja, dan maar rechterarm he mevrouw, zei de verpleegkundige. Trok ze ook nog de infuusnaald uit elkaar…. Had best medelijden met haar. Rechterarm was zo geklaard. I told you, dacht ik….. Even later werd ik opgehaald. En zoals ik al zei, wat een roesje…..!

Had nadien heldere momenten maar ben ook stukken kwijt. Heb zelfs de appjes nagelezen naar vriendlief toe, of het geen agn was in plaats van abn; agn; algemeen gebrekkig Nederlands. ik werd begeleid naar de wachtkamer, waar vriendlief mij tegemoet kwam met een roos, zo lief. Nog even wachten om daarna in gesprek te gaan met de arts. Ik kan mij daar ook niet heel veel van herinneren, gelukkig een tekening gekregen met mijn “euvel” erop getekend.  Daarna richting huiswaarts, eerst in de rolstoel naar de parkeergarage. Ik schijn van die lange dingen te hebben , normaal heten dat benen en kan je ermee lopen, tja, die werkten niet. Heerlijk goedje dus, zo’n roesje. In de auto heb ik mijn oudste zoonlief nog gebeld, uhhh, de helft van het gesprek ben ik kwijt. Volgens zoonlief was het goed gesprek geweest. Heb s’ avonds nog televisie gekeken, geen flauw benul wat ik heb gezien. Mijn gehaktbal was wel lekker, dat is blijven hangen, maar verder……..

Nu is het even afwachten wat het vervolg word. Dan is dit weer een welkom cadeautje van moeder natuur. Even genieten van de lammetjes, zwanen en de voorjaarsbloemen.

Jetje