Even een momentje voor mijzelf. Muziek, sigaretten, in een schoon en opgeruimde domein. Zelfs schoenen weggegooid….Ja ik……en mijn certificaat aan de muur gehangen..

Soms wilde ik, dat ik mij zo klein kon maken als, vrouwtje theelepel. Tja, wie kent haar nog:) Zij beleefde dan even haar eigen avonturen en kon praten met dieren. Dat laatste doe ik ook. Ik praat tegen mijn katten en tegen de vissen. Ik krijg meestal van de katten een blik van; aai mij, geef mij eten, doe mij naar binnen of naar buiten, of laat mij met rust. De vissen, tja, niets….. Als ik onderweg in mijn auto een hert zie, geniet ik, maar waarschuw ook dat het niet over moet steken. Alsof hij/zij mij kan verstaan. Of een pracht van een roofvogel langs de kant van de weg, eigenlijk een momentje om even bij stil te staan. Of het prachtige zwanenkoppel in het dorp, waar ik goede morgen, middag of avond tegen zeg. Alsof zij mij kunnen verstaan…Duhhh. Een grondspin in huis, waar ik even tegen praat en een naam geef.
Vrouwtje theelepel kon dat wel, zij kon tegen dieren  praten en als zij wat terug zeiden, kon zij ze verstaan. Ook beleefde zij allerlei avonturen.

Soms lijkt het mij heerlijk, om mij zo klein te maken, dat niemand mij ziet. Ik ben er even niet. Eergisteren een voicemail bericht met; ik weet dat je het druk hebt, maar zou je…. NEE, ik zou helemaal niets, ik neem niet voor niets mijn telefoon niet op. !!! En helemaal niet, om jouw gejeuzel aan te horen. Even reageren op appjes met; nee helaas, kan ik niet. Even niets, geen prikkels. Even mijn eigen, even rust. Wegzinken in muziek, genieten van mijn prachtig uitzicht. Dat is voor mij iedere dag een cadeautje. straks verder in het najaar, komen de prachtige rode, donkere luchten weer. Van de zomer, prachtige zonsondergangen, waar ik volop van heb genoten.

Voor nu, even niets:)

Jetje