Even weer in mijn domein, mijn gedachten, sigaretten, het prachtige uitzicht en muziek ; Reamonn, Sometimes. Metallica, Nothing else matters, Nick Cave, Do you love me…..

Het belangrijkste is natuurlijk, houd ik van mijzelf?! Ohh yes, anders kan ik het niet geven. Accepteer ik mijzelf, oh yes, wat “een ander” er van denkt, denk maar….

Een ieder kent het wel; “het rugzakje” , klinkt wat minder beladen dan “een rugzak”. Die van mij gooi ik af en toe ff op de kop… Jeetje wat voor troep er al niet in zit. Draag ik het als een last, nee, ik neem hem op z’n tijd mee. Heeft het mij gevormd tot diegene om wie ik nu ben, yep.

Hier kwamen “wij” op, tijdens een cursus van het werk. Open naar elkaar zijn, zeggen wie je bent, waar je vandaan komt, qua gezin, ect. Ik moet eerlijk zeggen, dat er menige tranen zijn gevloeid. Ook heb ik een paar onderwerpen verzwegen/ niet genoemd. Schaamte? Noop, het effect van de heftigheid hierop. Ik vond het toen ook niet van toepassing.

Ik ben nl al een aantal jaren met een boek bezig. Ik moet hem ook aan de kant leggen op z’n tijd. Mijn energie is dan op, mijn hoofd leeg, mijn inspiratie ver te zoeken. “Men” zegt wel, laat het verleden rusten. Waarom? Ik kan het inzetten als mijn inlevingsvermogen naar een ander, indien nodig. Ook kan ik zeggen, dat ik trots op mijzelf ben. Om diegene om wie ik nu ben. Diegene die mij hebben geprobeerd kapot te krijgen, daar lach ik naar.(sarcastisch)…. Niet gelukt!

Zoals mijn vader en ik zeiden; het leven is een gegeven. Niet alles is een blij gegeven…. Het leven gaat nu eenmaal niet over, rozengeur en maneschijn.

Ik ben , wie ik ben. Veranderen doe ik niet. Zeker niet voor een ander. Ik blijf mijn uitdagingen in het leven opzoeken. Ik zoek vertier. Ik zeg; geniet!!!

Ik sluit af met Herman Brood, My way!!!!!

Jetje xx