Music, coffee, laptop and cigarettes:)

Vol spanning begon ik in 2016 aan de acteerlessen. Vorig jaar wilde ik nog een paar inhalen. Dat liep allemaal even anders. Mis communicatie, ik werd vergeten. Het heeft heel wat voeten in aarde gehad, mijn enthousiasme zakte ver beneden peil.
Nu eindelijk, net een van de drie achter de rug, nog twee te gaan. Na zaterdag met de regisseur gesproken te hebben, telefonisch, werd ik hartelijk welkom geheten, wij zouden elkaar zondag zien.

Gisteren was het dan zover. Vriendlief bracht mij naar het station.  Op het station ritmische klanken van trommels, mensen waren aan het hardlopen, sommige bleven staan en dansten op de muziek. Mijn enthousiasme werd nog meer gestimuleerd. Zal ik staan blijven, nee ik besloot naar de trein te gaan, en een plekje te zoeken. Koptelefoon  en nog even mijn “huiswerk” doorlezen.

Eenmaal op weg kon ik mij niet concentreren op mijn papierwerk. De zon scheen en het landschap suisde voorbij. Ik keek de coupe is rond, duf zootje. Even twee overstappen. Bij de tweede overstap zaten er vier vrouwen voor mij druk in gesprek. Mijn huiswerk kon ik wel vergeten. En het landschap werd alsmaar mooier, en dan met de zon erop. Ik kan dan alleen maar genieten. Af en toe een hap en een snap van het gesprek voor mij. Drents accent en jeetje als je er op let, wat kunnen vrouwen kletsen. Yep, dat zeg ik…. Grijns. Ik ving op; er zijn ook witte reigers?! En ik dacht, gelukkig niet hardop; ja muts, als je een aantal keren naar buiten had gekeken had je ze kunnen zien.

Eenmaal in Amsterdam is het op een zondag zeer druk, en velen hebben haast. Ik alle tijd nog besloot even een sigaretje te roken om in alle “rust” om mij heen te kijken. Vlakbij stond een man in het frans te schreeuwen, hij werd aangesproken door de handhavers om het wat zachter te doen. Dit zou hij doen, om vervolgens iets zachter zijn drama te vervolgen. Een oude man met wandelstok maakte een rustige wandeling, keek wat om zich heen. Hier aan daar wat koppels die een selfie maakten. Ik drukte mijn sigaretje uit en ging op weg naar de metro. Een “kudde” mensen gingen net naar boven, terwijl ik in mijn uppie naar beneden ging. Een halte verder, nog een stukje lopen en nog heerlijk op tijd voor een kop koffie. Ik zag al een paar mensen zitten. Dit konden mijn mede cursisten wel zijn. Ik besluit om aan de grote tafel te gaan zitten in mijn uppie. Een bekende stem, de regisseur, een stevige handdruk en een hartelijk welkom volgde. Hij vroeg waarom ik helemaal alleen was gaan zitten; niet doen meisje, er gewoon bij gaan zitten. Waarop ik antwoorde; ik mag graag observeren.

Even een voorstel ronde, dit clubje was al een paar weken met de lessen bezig, en ik kom als vreemde eend in de bijt binnen. De regisseur had al een korte intro gedaan, waarbij hij ook nog eens de exacte minuten benoemde van ons telefoontje. Ik vond het grappig. Toen ik mijzelf voorstelde, even vol sarcasme benoemd dat ik HELEMAAL uit Groningen kom. Dit wordt vaak gezegd. Helemaal uit Groningen?! Tja twee en een half uur. Pff. Na onze voorstel ronde, ging onze drie uur durende les in. Even heel wat anders dan hoe ik het gewend was. Daarintegen kan ik zeggen, dat ik van drie regisseurs les heb gehad! Een ieder op zijn manier. Ik vind het helemaal leuk.

Deze uren vlogen om, zoveel indrukken, zoveel gedaan en gesproken. Nog een boekje mee, “huiswerk” mee. En met een paar richting Amsterdam Centraal gelopen. Ik neem de metro, lopend gaat bijna sneller. Maar ja, zet mij ergens af en ik denk dat ik verdwaal:) Grijns. Op naar huis met de trein. Dat vind ik al leuk. Over een paar weken weer…

Eenmaal thuis, vriendlief had mij opgehaald van station, geen goede aansluiting met de bus. Was ik moe maar zeer voldaan. En dan te bedenken dat ik er nog maar twee te gaan heb…. Toch maar eens kijken en evt bespreken of ik een vervolg kan doen. Misschien een masterclass?!

Jetje….

( foto; fotograaf, Dirk van der plas)