Ff mijn boek opzij gelegd, voor een blog. Mijn plekje ingenomen, laptop, muziek, koffie en sigaretten en zakdoekjes.

R.E.M op de achtergrond; Everybody hurts. Yep, dat is een gegeven.

Velen kennen het wel. Als je terug kijkt op je eigen opvoeding, dan wil je het zelf toch geheel anders doen, dan dat jouw ouder(s) het deden. Dat had ik wel. K heb zelf ook een strenge opvoeding gehad. Dit wilde ik voor mijn kinderen geenszins. Een gebruiksaanwijzing krijg je er ook niet bij. Kinderen voedt je op met normen en waarden bovenal vanuit je hart en liefde.

Ik was blij dat ik kinderen kon krijgen. Dat was voor mij geen gegeven. Heerlijk als ze op ontdekkingstocht gaan, zeker als ze zo klein zijn. Het kruipen, lopen, fietsen en ja, de volumeknop van de stereo. Het leren grenzen ontdekken, hoe klein ze ook zijn.  Is het niet zo, dat het ontdekken en de grenzen opzoeken blijft. Het ontdekken van je eigen ik….. Mijn moederhart heeft vaak vele beats overgeslagen, van angst, spanning, pijn en zeker van blijdschap.

Alle overgangen samen beleven. Van peuterspeelzaal naar basisschool. En dan samen het voortgezet onderwijs uitzoeken. Kleine kinderen worden groot. En dan het loslaten! Ze slaan hun eigen weg in. Het loslaten had ik liever op een andere manier gehad. Heb vaak met mijn rug tegen de muur gestaan. En kon mij vaak een slechte moeder voelen. En reken maar dat dit pijn doet. Een scheiding heeft veel invloed op kinderen. Daar ben ik mij zeer van bewust. Heb hierin zeker gesprekken met ze over gehad. Een ieder verwerkt dit op een geheel eigen wijze. Als moeder kon/kan ik de pijn en verdriet niet bij ze weg nemen.

Als ik terug blik op mijn eigen leven. Dan weet ik ook dat mijn moeder veel te voorduren heeft gehad. Heb hier met mijn moeder wel over gesproken. Wat ik mijn moeder nu hoor zeggen is; je bent goed terecht gekomen. Ik weet dat een van mijn zoons ook goed terecht is gekomen. En dit na een hele lange weg. Dan kan ik mij met recht een trotse moeder noemen. Mijn andere zoon, moet ik nog even loslaten. Dit zal misschien ook een lange weg nodig hebben. Een niet complete moederhart. Verscheurd door pijn! Vele tranen hebben er al gevloeid, velen zullen er nog volgen. Vele slapeloze nachten heb ik al gehad, velen zullen er nog volgen.

Op mijn rechteronderarm had ik al een tattoo. Drie sterren, de middelste is roze de twee buitenste zwart. Ik als moeder heb een belangrijke rol in mijn kinderen hun leven vervuld. Op mijn rug heb er gisteren drie laten bijzetten. Chinese horoscoop van mijn dierbaren, in mijn hart zitten ze al. Nu ook zichtbaar op mijn lichaam.

Ooit zal mijn moederhart weer geheel compleet zijn. Voor nu zal ik alles nog moeten dragen……

Liefs Jetje

Bijgevoegd een foto uit de oude doos:)