Mijzelf ff afsluiten. Uitkijk over het weiland, waar een zwanenkoppel hun plekje weer heeft ingenomen. Een roofvogel zweeft over het weiland op zoek naar een heerlijk hapje. Wat een daalders uitzicht!

Mensen vragen mij weleens wat voor werk ik doe. Als ik dan zeg de gehandicaptenzorg, krijg ik vaak te horen. Dat is dankbaar werk.( Ik zelf noem het liever mensen met een beperking, gek en dom zijn ze zeker niet ). Ik moet dan toch echt mijn lachen in houden na zo’n opmerking. Het is niet altijd dankbaar werk. Als ik; val dood kreng, kutwijf, kut begeleidster, hoer of een schop tegen de schenen of een klap mag ontvangen. Om maar een paar voorbeelden te noemen. Dan denk ik niet wat heb ik heb toch dankbaar werk. Noop dat moet ik even kunnen incasseren. Ik vat het niet persoonlijk op, kan het naast mij neerleggen. Daar naast heb je natuurlijk ook de hartverwarmende momenten. Die koester ik. Het zijn soms de kleine “dingen”.

Een paar momentjes: Tijdens binnenkomst van een late dienst zie ik een oude dame weg gezonken in haar stoel. Af en toe doezelt ze en dan komt haar hoofd even omhoog, om vervolgens weer weg te doezelen. Ik besluit naast haar te gaan zitten. Ik help haar even met haar drinken en ze doezelt weer. Even later gluurt ze even mijn kant op, er verschijnt een glimlach om haar mond. Haar hoofd legt ze tegen mijn schouder en pakt mijn hand. Zo zitten wij even. Een stilzwijgend prachtmoment.

Een andere dame breng ik tijdens mijn nachtdienst altijd naar bed. Meestal staat zij mij op te wachten. Ik begroet haar, met een goede avond. Zij groet mij terug en zegt; Swanet (zo noemt zij mij) ben blij dat jij er bent. Ik antwoord; ik ben blij dat ik er ook ben. Als zij even later op bed ligt en dan vraagt; jij blijft bij mij vannacht, beaam ik dat. Op dat moment bied haar veiligheid en rust. Ik vind het een mooi momentje.

Een oudere man helemaal klaar voor de nacht, kijkt altijd nog even t.v  vanuit zijn bed. Ik zet zijn kastje naast hem neer, en loop alles nog even bij langs. Heb je jouw afstand bediening, zakdoek en beker water? Ja heb ik zegt hij. Ik vraag hem; heb je echt alles, ik mis namelijk wat. Verschrikt kijkt hij mij aan. En vraagt , wat mis je? Waarop ik zeg, ik zie jouw goed humeur niet op je kastje liggen, heb jij die al! Hij moet lachen en antwoord, die heb ik al. Na een welterusten en tot de volgende keer, sluit ik de deur achter mij. Een humor momentje.

Tijdens mijn ronde in de nachtdienst, kom ik bij een oudere dame. Ik verzorg haar en op een gegeven moment kijkt zij mij aan met een lach. Ze zegt; ik heb gedroomd. Waarop ik antwoord, het was vast een mooie droom. Waarop ze heftig knikt, en zegt; over mijn hondje, die in de vensterbank staat. Ohh zeg ik, en wat doet jouw hondje dan? Woef doet ie. Ohh prachtig, benoem ik. Waarop ze weer heftig knikt. Na haar weer ingestopt te hebben, wens ik haar weer een mooie droom toe. Een heftige knik volgt. En na een welterusten, sluit ik de deur achter mij. Tevreden momentje.

Zo zijn er meerdere momentjes op te noemen. Naast dat het best pittig kan zijn, kan ik genieten van deze zo kleine momentjes.

Het zijn de kleine dingen die het doen!

Jetje