Ff weer mijn heerlijk geliefd plekje ingenomen. achter de pc, sigaretje en….MUZIEK!
Meerdere onderwerpen spelen door mijn hoofd en dan m’n boek, waar ik eerst ff op vastgelopen was. Eerst dit onderwerp maar ff.

Eigenlijk is het niet even een onderwerp. Voor mij althans in zijn geheel niet. Want waar kom ik het niet tegen; snoetjeboek, nieuws ect. En steeds doet het zo veel pijn. Anderzijds wordt ik zo boos, giftig. Want ik weet uit eigen ervaring hoeveel pijn het doet, hoe gekrenkt, gekwetst en onzeker je ervan wordt. En dan lees ik dat het niet alleen kinderen betreft maar ook volwassenen. Werk, school, woonvormen ect…Waar houdt het op!

Vorig jaar sprak ik met een zeer goede vriend over mijn blogs. Deze over pesten sprong er even uit. Dit is mijn 3e blog hier inmiddels over, dat even terzijde. Toen wij hier over spraken, kwam het erop, om dit als gastspreker op scholen naar voren te brengen. Het speelt af en toe nog steeds door mijn hoofd. Zeker omdat ik weet dat vele mensen die dit is aangedaan of nog wordt aangedaan, hier vaak niet over durven spreken. Het is en blijft namelijk een zeer gevoelig onderwerp, je komt in het diepste van diegene zijn/haar ziel.

Je raakt diegene zijn/haar onzekerheid zeer diep en zeer hard! De vragen die diegene stelt worden niet beantwoord. Het waarom, waarom wordt ik gepest, waarom moeten ze mij hebben, wat heb ik verkeerd gedaan?! Dit zijn nog maar een paar enkele vragen, er zijn er nog velen. Diegene stelt deze vragen aan zichzelf omdat zij het bij zichzelf neerleggen. “Het” ligt allemaal aan mij. Helaas gaan velen zo denken, dat het aan hen ligt. Dat is toch steeds datgene wat tegen je gezegd wordt?! Helaas gaan meerdere hierin geloven, en dat maakt hen ongelukkig en zeer onzeker. Helaas plegen sommige van hen zelfmoord. Hoe verschrikkelijk is dat. En zeker voor de nabestaanden. Diegene die de pestkoppen zijn, richten nog meer schade aan dan zij daadwerkelijk doorhebben. Vreselijk!

Vorig jaar met een “oud” schoolvriendin , hadden wij het over een evt. reunie van school. Hoe leuk zal dat wel niet zijn. Hoor je mijn sarcasme in deze zin. En welgemeend. Tuurlijk een aantal zal ik leuk vinden om weer te zien of spreken. Voor mijzelf heb ik allang een beeld in mijn hoofd hoe ik dit zou gaan aanpakken. Geef mij die microfoon maar eerst in handen. Ik spreek een ieder die mij gepest heeft toen, toe. En dat zijn niet alleen leerlingen ook leerkracht(en) en de oud directeur. Hoe velen van de slachtoffers, durven of kunnen dit nog doen.

Het heeft mij mede gevormd om wie ik ben. Het is en blijft een gevoelig onderwerp. Stop het niet weg, spreek hierover.

Liefs, Jetje