Ohhh heerlijk. Mijzelf afsluiten van de grote boze wereld. Want soms voelt het echt zo. Muziek, laptop, sigaretten. That’s it.

Ik neem jullie mee in het volgende onderwerp: respect. Voor velen geheel “normaal”. Voor anderen niet.

Ik ga terug met mijn gedachten; de Malediven…Ohh heerlijk, ondanks veel regen een prachtige paar weken waar ik graag op terugblik…En daar prachtige mensen heb mogen ontmoeten.

Aangekomen op de Malediven; Sun (rain) Islands, kregen wij, vriendlief en ik de ontmoeting met Mr E zal ik hem noemen. Een klein mannetje met humor, beleefd en zeer goed engels sprekend en een geheugen had , van heb ik jou daar. Wij kregen een tafel toegewezen die wij de gehele vakantie tot onze beschikking hadden qua ontbijt, lunch en diner. Wij stelden ons voor en geven hem een hand. Dit van zijn gezicht af te lezen, voor hem heel ongebruikelijk was. Dit werd door gasten niet gedaan. Hij was maar serveerder. Hier denk ik althans anders over. Niet een serveerder, je bent een persoon die keihard werkt voor weinig geld en weinig vrije tijd. En als hij er niet is, kan je alles zelf gaan doen. Dus respect, je hebt met een persoon te maken. Uit onze korte gesprekken kwam naar voren dat hij niet zoals wij hem hebben “behandeld” gewent was. Hij werd zelfs de huid volgescholden door gasten als hij iets “verkeerd ” deed. Moest je hier in Nederland flikken. Wordt je de tent uitgezet. Ook in de Main bar waar wij iedere avond zaten, kregen wij onze “eigen” serveerder. Mr F zal ik hem noemen. Een jonge man met veel humor, een beetje ondeugend, zeer goed geheugen, nog niet zo heel goed met zijn engels, een ontzettende fijne jongeman. De gehele vakantie heeft hij ons goed verzorgd, zal ik maar zeggen. Ook hij kreeg van vele gasten de volle laag soms. Zijn blik sprak dan boekdelen. Wij begroete een ieder met een schouderklop, hand, high five. Een ieder mens mag gezien worden toch?! Respect. Wij werden aangesproken met sir en madame/mem. Wij spraken alle medewerkers aan met sir of miss. Ook geheel ongewoon….

Tijdens een diner, kwamen wij de zaal binnen gelopen. Een grote kok, ik noemde hem de grote vriendelijke reus. Onze smile van oor tot oor. De grote vriendelijke reus, vond het fijn dat wij hem behandelde als een gelijke. Uitgelegd dat als huid en vlees eraf is van ons lichaam, wij er allemaal gelijk uitzien. Hij waardeerde het enorm dat hij niet gewoon maar personeel was.

Ik ben een persoon die graag mag observeren. Dit deed ik dan ook geregeld. Ik bleef mijzelf verbazen hoe onbeschoft mensen kunnen zijn. Hoe kleinerend, nederig doen naar anderen. Zijn wij dan zoveel meer?! Ik voel mij rijk, zo’n vakantie met alles erop en eraan. Mensen die jou bedienen, om zo maar te zeggen. En ik weet door de gesprekken dat de grote baas van het resort heel veel geld heeft. Aangezien wij zijn zeewaardig jacht hebben zien liggen. En dat ik weet hoe de jongemannen en vrouwen aan deze baan komen. En wetend dat zij maar een schijntje verdienen. En alles maar slikken van gasten. Omdat het moet. Is het dan “normaal” om zo met mensen om te gaan. Een dier verdiend dan nog meer. En is het niet simpelweg zo, wat je geeft krijg je terug? Zeker. Toen de vakantie ten einde kwam, hebben wij een ieder een knuffel gegeven. Een van de jonge jongens vroeg aan ons of hij iets mocht zeggen. Zeker! Hij werkte er een 6 maanden, hij had nog nooit mensen zoals ons ontmoet. Tranen stonden hem in zijn ogen. Dit zegt genoeg. Heb hem later nog een knuffel gegeven.

En nu pak ik dit onderwerp vakantie relaterend . In ons dagelijks leven geldt hetzelfde. Het maakt niet uit wie je bent, wat voor opleiding je hebt, uit welk milieu je komt. Of je nu wel een dikke bak onder je reet hebt of een groter huis. K neem aan dat je gevoel in pokkel hebt naar je medemens. Wij zijn mensen van vlees en bloed.

Laat een ieder in zijn of haar waarde!

Jetje xx