Ik waan mij in mijn gedachten op het strand. Helemaal mijn ding, zon, zee. Heerlijk de wind door mijn haren, de geur van de zee, de warmte van de zon. In werkelijkheid, mijn vertrouwde plekje aan de keukentafel. Uitzicht over de weilanden, onder het genot van muziek (what else), koffie en sigaretten. Yep it’s me.

Laatst werd ik geraakt, diep in mijn hart. 2 Foto’s op een tafel bij een pracht bos witte pioenrozen. Het waren foto’s van 2 personen, die vanuit de hemel op hun dierbaren neerkeken.
En zo is dat ook voor mij. Ik heb 2 vaders die op mij neerkijken. Mijn eigen vader heb ik nooit mogen kennen. Ik was een baby van 3 maanden, toen mijn vader kwam te overlijden. Daarna kwam een zwarte vlek in mijn leven. Om maar te zeggen, als ik een moord had mogen plegen…… Het oordeel zal vallen!  Totdat ik een vader kreeg, die veel voor mij betekend heeft. Ik zeg kreeg, een goede vader krijg je niet zomaar. Zet ik hem op een voetstuk, nee. Ik kreeg net als ieder ander op m’n flikker, moest mij eigen verantwoorden, werd op m’n plek gezet. Het was wel een man, die mij aan het denken kon zetten. En soms voel ik de aanwezigheid van hen beiden, een hand op mijn schouder of juist een draai om mijn oren. In gedachten praat ik geregeld tot mijn beide vaders. Ik zie ze soms voor mij, ieder aan een borreltje, toezien wat ik doe en daarbij af en toe de handen voor hun ogen.

Is het dat je dat je de persoon wordt zoals je nu bent, door wat je meemaakt in het leven? Naar mijn in ziens heeft het ook te maken met, karakter, je persoonlijkheid, en zeker hoe je je verleden draagt. In plaats van het te dragen als een zware last, kan je het toch omzetten in uitdragen. Ofwel, empaty.

Ik ben een mix van mijn vader en moeder, door elkaar gehutseld , daar doorheen mijn verleden, levenslessen, bijgevoegd opvoeding, normen en waarden. En dan het resultaat, me!

Lieve vader, helaas heb ik je niet gekend. Fijn te weten dat jij trots op je gezin was. Een zoon en een dochter. Mooi dat jij mij hebt vastgehouden. Dat ik in jouw armen heb mogen liggen. Helaas heb jij maar kort van mij kunnen houden.
Lieve vader (2). Dank voor jouw liefde, dat jij trots op mij was, om mij als dochter te mogen hebben. Dank voor jouw wijze lessen. En dank voor het op mijn plek zetten.

Ik ben wie ik ben.

Liefs,
Jetje

De foto heb ik uitgezocht om de volgende reden: Kijk af en toe achterom , niet teveel. De toekomst ligt immers Open……..!!