Ff mijzelf afgesloten van de buitenwereld, om mijn blog te schrijven. Muziek, laptop, shag en wat nat’s  veur’n  dreuge bek. Grijns…

De uitnodiging was al maanden van te voren gepland, 21 mei zou de laatste Noorderrondrit van de motorclub plaatsvinden. Voor mij zou dit de eerste en laatste keer zijn. Voor mij zou dit ook de 2e keer zijn achterop de motor bij vriendlief.

Ik kan je vertellen dat mijn HSP en mijn Otitis Media Chronica, mij die ochtend vreselijk in de weg zaten. De spanning zat ff zo hoog, dat ik met trillende vingers een shaggie aan het pielen was. Eenmaal achterop bij vriendlief kreeg ik het te kwaad. Na ff een jankbui en lieve woorden van vriendlief, werd de spanning draaglijker. Eenmaal op de plaats van bestemming aangekomen, kwam de gezonde spanning opzetten.

De een na de ander kwam binnen rijden op de bike. Ik kan je vertellen dat ik dit ontzettend gaaf vond. Deze dag ga ik zelf mee. Spontane begroetingen, elkaar voorstellen, ff kletsen, motoren bekijken. Wow! Voor mij werd er op de motor van vriendlief een ruggensteuntje bevestigd. Dit om prettiger achterop te zitten.

Nadat de koffie genuttigd was en iedereen aanwezig was, gingen wij op weg. Heerlijk al die motor geluiden, geuren. En de weergoden waren ons welgezind!  Met een prima zit achterop, kon ik mooi over de schouders van vriendlief heenkijken/meekijken. Dit is een pracht gezicht, al die motoren voor en achter je. En dan het landschap. Nu kwam mijn HSP-tje vanuit de goede hoek zetten. Grijns. Dit was genieten en wel met volle teugen. Nu kwamen de waterlanders vanuit bewondering, genieten. En verdomd was is het Gronings landschap mooi. Na de eerste aantal kilometers op de teller te hebben, hielden wij onze eerste stop. Bij Triumph Groningen konden we koffie nuttigen met een heerlijke cakeje. Daarna vervolgden wij onze rit door het prachtige Groningen. Koeien, paarden die schrikken , mensen op terrasjes of mensen die in de tuin bezig waren. Kinderen die zwaaien. En het prachtige landschap.

In Wehe den Hoorn een heerlijke lunch genuttigd. Daar hebben wij nog een spatje regen gehad, maar de weergoden bedachten zich toch. Nog prachtige Oldtimers gezien onderweg. Na Wehe den Hoorn vervolgden wij onze weg. Nog een aantal kilometers te gaan, voordat er 160 km op zaten. Heerlijk, het bochten “werk” verliep al beter, het weer wat meewerkte. Ik ben er nog vol van. Eenmaal terug op de plaats waar wij aan de tocht zijn begonnen, was ik blij dat ik was meegegaan. Blij dat mijn spanning een andere wending had genomen. Thx vriendlief!

De dag werd afgesloten met gezamenlijk chinees eten.

Thx lieve mensen, voor de mooie rit. Hoop dat er nog eens een rit wordt georganiseerd voor de liefhebbers. De laatste dag, dat de club op houd te bestaan, ben ik zeker van de party, onder begeleiding van vriendlief, grijns…..

Liefs Jetje..