Een steeds terugkerend onderwerp. Zeker voor mij, het blijft een gevoelig onderwerp.
Genesteld op mijn vertrouwd plekje, snijd ik dit onderwerp weer even aan.

Mijn jongste zoon liet mij een filmpje zien, van een jongen die mee deed aan The voice of Holland. Een jongen die gepest werd, en doormiddel van zingen zich happy voelt. Het nummer van Etta James, At last. Nadien biggelden de tranen over mijn wangen. Mijn zoon vroeg; mam huil je? Ik; ja jongen dit raakt mij enorm. Weer een die onzeker is gemaakt door het pesten. En met hem zovelen.

Laatst had ik het er nog met een goede vriend van mij over. Het pesten gaat tegenwoordig  verder . Het gebeurt dmv Facebook, app noem de social media maar op. Teksten zijn plat en worden vaak verkeerd begrepen en het kan van kwaad tot erger leiden.

Een vriendin van vroeger heeft met vele vrijwilligers een jeugdsoos opgericht. Geweldig, iedereen is welkom, jong, oud, dik, dun. Vrijdag en zaterdagavond zijn ze welkom. Kunnen met elkaar kletsen, spelletjes doen, dansen op muziek, maar kunnen ook hun verhaal kwijt. Zeer belangrijk. Daar heb ik ondervonden hoe een persoon werd gepest via app. Het was begonnen met iets heel kleins en onschuldig. Het explodeerde in verbaal bijna fyciek “geweld”. Gelukkig werd het onderschept, opgevangen en werd er iets meegedaan. Kon er iets aan gedaan worden. Bij mij ging er door mijn hoofd heen; wat als dit niet werd opgepikt door de vrijwilliger(s). Hoe was dit anders afgelopen?!

Maar wat als je een beperking hebt. Ik werk vanaf 2001 in de gehandicaptenzorg. Heb op vele werkplekken ervaring opgedaan. Maar ook zoveel gesprekken gevoerd met cliënten. Ik pik er een uit.
Ik werkte op een locatie met jongeren met een LVB en bijkomende problematiek, alcohol, drugs en gedrags – problematiek.
Op een nazomer avond stond ik s’ avonds met een paar cliënten buiten een sigaretje te roken. Ik raakte aan de praat met een van de cliënten. De anderen hadden hun sigaretje op en gingen weer naar binnen. Ik gaf hem een compliment, dat hij zijn auto altijd keurig parkeerde. Hij bedankte mij, maar voegde er snel aan toe, dat hij er heel lang over gedaan had en maar automaat reed. Een schakelbak daar kon hij niets mee. Ik zei tegen hem, jij hebt je rijbewijs gehaald, jij kan wel degelijk autorijden, en je hebt zelf een auto. Iets om trots op te zijn. Weer bedankte hij mij en het werd even stil. Vanuit hemzelf begon hij te vertellen dat hij onzeker was en vroeger altijd gepest was. Hij voegde eraan toe , dat hij dit nooit heeft begrepen het pesten. Ik heb hem in alle eerlijkheid toen verteld dat ik ook gepest was vroeger. Hij keek mij aan en riep bijna; jij! Waarop ik rustig antwoorde, ja ik. Waarop ik eraan toevoegde, dat ik het ook nog steeds niet begrijp, waarom wordt er gepest?! Een zucht van zijn kant. Ik heb hem aangekeken om tegen hem te zeggen; kijk waar jij nu staat in jouw leven. Je hebt een baan, je rijd auto, jij kookt af en toe voor jezelf, jij woont hier om dingen te leren. Die dingen vul jij samen met je persoonlijk begeleider in. En samen gaan wij ermee aan de slag, in jouw tempo en hoe jij het graag zou willen. En wat is er van die pestkoppen terecht gekomen? Misschien wel helemaal niets. Jij probeert wat van je leven te maken, jij mag trots zijn op jezelf. Nadien hebben wij elkaar bedankt en hebben een glas fris gedronken in de gezamelijke  huiskamer.

Ook op mijn werkplek waar ik nu werkzaam ben, is het cliënten aangedaan. Als ik er al geen handvat aan kan geven, kunnen zij het al helemaal niet.

Ook mag het van mij grootser worden aangepakt, dan af en toe een landelijke actie, of dat het af een toe een onderwerp op scholen wordt. En dan niet alleen een onderwerp, maar meer. Observeer, praat en handel.

De foto: mea vota……mijn stem. Een ieder mag gehoord worden.

Jetje