Dag lieve Bhor

Vandaag hebben wij jou in moeten laten slapen. Een keuze die wij hebben moeten maken, maar oh zo dier waarlijk is voor jou.

Onze ontmoeting was in 2010. Wij gingen bij de mane coon fokker kijken. Jouw ras “soort” had mij nieuwsgierig gemaakt. Wij kregen een rondleiding en daar was jij in het hok, waar jij zowel binnen kon liggen als naar buiten kon gaan. Jij werd aangetrokken door mijn jongste zoonlief. Jij woog ongeveer tussen de 11 en 15 kilo, bijna 4 jaar. Het was met zoonlief en jou liefde op het eerste gezicht, jij kroop met je volle gewicht helemaal weg bij hem. je spinde daarbij zo hard, dat zoonlief het helemaal door zijn lichaam heen voelde.

Toen wij maanden later een kitten uit kwamen kiezen, had de fokker een vraag aan ons. Of wij jou Bhor erbij wilden kopen. Jij die mocht genieten van je rust. Geen shows meer, waarmee jij al heel wat prijzen had binnengesleept. Inmiddels was jij ook al gecastreerd, jij had stambomen genoeg gevuld. Deze keuze was zeer snel gemaakt. Jij had zo’n klik met zoonlief, jij mocht deel uit maken van ons gezin.

Je moest erg wennen aan het in huis zijn met ons en Jakop en Harm onze andere twee katers. En later kwam Berend erbij. Jij die bij de fokker vaak alleen zat in jouw domein daar. Hier, bij ons mocht jij de warmte en liefde de gehele dag meekrijgen. Dit heeft qua aanpassen zeker twee jaar nodig gehad. Wij hebben nooit opgegeven.

En kijk wat voor een pracht kat jij was. Met jouw aparte zware, schorre geluid en jouw imposante lichaam en indrukwekkende mimiek, deed jij een ieder schrikken. Jij die graag bij zoonlief op bed lag om te doekedoeien. Zijn vingers en gezicht werden altijd gewassen. Ook mocht jij graag bij mij liggen, en het liefst op mijn hoofd, met jouw poot in mijn hand. Daarbij luid spinnend en kwijlend. Ook als je bij zoonlief op de leuning van de stoel ging liggen, mocht je graag met een poot hem aanraken. Ook heb jij de eerste jaren de eigenschap gehad om op de wc te plassen. Totdat de kattenbak voldoende was. Jij mocht ook heel graag buiten zijn in de kattenren, samen met Berend jouw kameraadje. Met miezer of sneeuw lag jij vaak op een van de planken om heerlijk nat te worden. Begon het harder te regenen dan kon jij met je kameraad in het konijnenhok liggen. Wilde jij naar buiten in de kattenren dan ging je bij de achterdeur bij de deur omhoog staan om te “krabben”. Ons duidelijk maken dat jij naar buiten wilde, ging dit niet snel genoeg, plaste jij op de voordeurmat. Met andere woorden; had maar naar mij geluisterd. Yep, zo was jij. Ook mocht jij Berend en Jakop graag wassen. En Harm mocht jij vaak even klieren. Samen met Berend of met Jakop slapen.

Nadat wij Berend hadden moeten laten inslapen zocht jij Jakop en ons veel meer op. Het liefst sliep jij bij een van ons in bed, of lag je op schoot.

Jij begon af te vallen en zat ruig in de haren. Tot jij zo geel begon te zien en weg begon te kruipen. Afgelopen maandag hebben wij jou naar de dierenarts gebracht. Allerlei onderzoeken en een echo, wat jij welwillend toeliet. Iedere dag kwamen wij bij jou. En zo ziek als jij was, jij spinde en kroop moeizaam naar ons toe, om heerlijk te doekedoeien. Dinsdag had jij een enorme opleving, daarna ging jij achteruit. Jouw lever en galblaas waren zo vergroot en aangetast, jij zou nooit meer beter worden. Tot op het laatst heb jij gespind en gedoekedoeid.

Rust zacht lieve Bhor ( Bhorro, Borrelnootje) jouw bijnamen.
Wij missen jou…xx

Onze dank gaat uit naar het team van Stad tot Wad. Zij hebben jou verzorgt, geknuffeld tot aan het eind.