Dit onderwerp spookt al lange tijd door mijn hoofd. Het is ook een steeds terugkerend onderwerp op sociale media, krant ect. Helaas lees ik dan ook dat diegene die gepest zijn zelfmoord hebben gepleegd. Aan de ene kant wordt er aandacht aan besteed, aan de andere kant is het een onderwerp wat liever vermeden wordt. En zeker voor diegene die het is aangedaan wordt het onderwerp vermeden. Vandaar dat ik mijn verhaal/ervaring, vraagstukken en mening maar eens op ” papier ” zet.

Ik ben van mijn 8e tot mijn 13e gepest. Zolang?! Yep zolang. En niet alleen door klasgenootjes, noop, ook door leerkrachten. Je mag je voorstellen; als 8 jarig meisje kom je op een nieuwe school. Krijgt met 2 meisjes uit de klas een vriendschap en de rest van de klas sluit je volledig buiten. Niets kon ik  goed doen, werd uitgelachen om mijn slechthorendheid, niet mee mogen doen met spelletjes op het schoolplein.  Van1 leerkracht nooit een leuke opdracht krijgen, noop altijd overgeslagen worden. Een andere leerkracht kon ik mijn opdracht nooit goed doen. Weinig uitgenodigd worden op feestjes, en als ik werd uitgenodigd kreeg ik het daar wel te verduren. Wat ik er tegen deed? Eigenlijk niets. Als ik er wat van zei tegen diegene dan werd het nog erger. Ik hield mijn mond. Thuis wel eens iets genoemd, maar alles vertelde ik niet.

Na de basisschool ging ik naar het voortgezet onderwijs. Ik hoopte dat het gedaan was met de pesterijen. Noop, het ging gewoon door. Heb 2 jongens die van de basisschool mee gingen naar het voortgezet, gevraagd waarom zij mij pesten. Het antwoord was; dit hebben wij altijd gedaan en blijven het doen. Pff daar kon ik niets mee. Ook een leerkracht die ongevraagd de meisjeskleedkamer in liep, onder de douche hokjes doorkeek. Kom op zeg. Ik ging ermee naar de directeur, en ik zie dit beeld nog voor mij. Hij, de directeur, lag dubbel van het lachen over zijn bureau. Waar ik die onzin vandaan hield. Je begrijpt wel ik heb nadien niet meer gegymd . En heb zeker geen spullen opgeruimd voor deze man. Noop.

Ik heb eerder benoemd dat ik niets goed kon doen. Maak een voorstelling: Op alles wordt je gepakt, kleding is niet goed, raar kapsel, te grote blauwe ogen, rare schoenen. Uitgescholden voor dove, lelijkerd, stinkerd, je loopt raar, je praat raar. Niets is goed in wat je zegt of wat je doet. Er wordt naar je gewezen over je gepraat, pootje laten flippen. Ik werd op het voortgezet een paar keer opgesloten in op toilet en het licht werd uitgedaan. Dit was na een paar keer over. De eerste 2 keren schreeuwde ik, de andere 2 keren niet. Ik hield mij muisstil. Ohh ja, en ik had witte noren (schaatsen) die heeft mijn moeder maar zwart geverfd. Ik kan nog wel even doorgaan. Als laatste benoem ik nog even het allerergste; na een ongeluk die ik heb gehad met mijn fiets, werd ik door 1 dood gewenst.

Hoe onzeker kan iemand je maken. Heel onzeker. Er werd wel tegen mij gezegd dat er werd gepest uit jaloezie. Tuurlijk geloofde ik dit niet. En wat een vragen stel je aan jezelf. Ben ik echt zo lelijk, heb ik zulke grote blauwe ogen? Waarom zijn ze dan jaloers op mij. Ben ik zo anders dan een ieder. Hoe kunnen pestkoppen dit verantwoorden aan zichzelf? Waarom pesten zij eigenlijk, wat zit erachter? Hoe konden zij nog met een oprechte “kop” in de kerk zitten? Waarom doen mensen zoiets als pesten?!

Van een paar jaar geleden was er een tv programma, dit was opgenomen op scholen. Hier werden zowel de pestkoppen als de slachtoffers eruit gepikt. Ik vond het een goed programma beiden partijen konden vragen stellen en kregen vragen gesteld. Het waarom kwam naar voren van beide partijen. Ook gingen beide partijen met elkaar in gesprek. Ook de ouders en leerkrachten.

Diegene die slachtoffer zijn of zijn geweest krijgen hulp. Waarom de pestkoppen niet? Er zit naar mijn mening iets achter het gedrag dat zij vertonen. Of juist dat een ander “gewoon” meegaat/meedoet  in de groep.

Bij mij was het pesten op een keer gebeurt. Heeft het mij veranderd? Zou best kunnen. Het blijft een gevoelig onderwerp. Ik ben jarenlang verbaal “gepakt”. Ik ben nooit in elkaar geslagen. Ik benoem weleens, was dit gebeurt, blauwe plekken verdwijnen. Wat niet vergeten mag worden, littekens op je ziel, die draag je altijd met je mee. Daarnaast ben ik een persoon die niet met de mode meeloopt, ik draag wat ik prettig vindt. Dit komt wel puur daar vandaan. Oneerlijkheid en onrechtvaardigheid, daar heb ik ook moeite mee. Ik kan mijn levenservaring ook inzetten in mijn werk. Cliënten die hetzelfde hebben meegemaakt en zich niet begrepen voelen. Met hen kan ik in gesprek.

Laat dit onderwerp anno 2015 niet varen. Laat idd op scholen een spreker komen met eigen ervaring. Zet dit ook in op werkplekken, wijdt er een vergadering aan. En niet eenmalig, noop geregeld.

Laat een ieder in zijn of haar waarde. Zie ook de mooie kanten van een ieder. Signaleer je pesten, maak er werk van.

De picture die ik heb gebruikt heb ik met deze achterliggende gedachte gedaan. Ik durf naar mijzelf te kijken en blijf dat iedere dag doen. Ik ben wie ik ben.

Jetje